دردهاي تنهايي

آرزوهایم هوایی میشوند …! به باد میروند …!..

بايد يكي بيايد دست بكشد روي تنم


آرام در گوشم بگويد زينب پاشو...


و عرق هاي روي پيشاني ام را پاك كند.

.

بگويد زينب...كابوس ميديدي


نترس...


نترس...من كنارتم

 

 

 



|سه شنبه 27 فروردين 1392| 18:52|دختري از تبارآينه ها|